21 juli – vijfde dag

Wat is er heerlijker dan tot 7u te mogen blijven liggen in je lekker warme pyjama, binnenslaapzak en slaapzak? […] Een heerlijk ontbijt om 8u! Ik denk dat ik nog nooit zo van een ontbijt genoten heb, serieus! Menig mens zal wel eens vreemd kijken wanneer die porridge (zijnde lekkere havermout met veel brokjes en suiker) voorgeschoteld krijgt, maar het heeft me echt zo ongelofelijk gesmaakt… Dat was wel niet bij iedereen het geval, maar hakuna matata, de dragers waren dolgelukkig met de grote overschot :-)
::

Enjoying the damn good porridge... :-p
© Ann Parmentier

::
Heerlijke havermout

::
Zie die goesting! ;-)

::
't Ziet er misschien niet smakelijk uit maar mmmm... (Ok, 'k denk dat iedereen nu wel door heeft dat ik het wel graag lustte...)

::
Slurrrp

::
Wat zouden ze toch aan het bekokstoven zijn…? Onex vroeg ons net om nog 20 minuutjes te wachten, er zou een verrassing volgen… Natuurlijk zal het te maken hebben met de verjaardag van Ann (hiep hiep!), maar we zijn wel allemaal razend nieuwsgierig naar wat ze nu eigenlijk gaan doen! Uitermate grappig om ze daar allemaal te zien staan.. :-)
::
We komen dichter en dichter... Nog een 1800 meter

::
Karanga Valley Camp

::
Mt. Meru in de verte

::
Mama

::
Ik aan het sukkelen met onze waterzakken...

::
Zie ze daar allemaal staan :-)

::
Goh, echt geweldig wat ze voor Ann en voor ons gedaan hebben! Eerst zongen ze een aantal liedjes voor haar verjaardag, toen moest Ann de taart aansnijden die ze speciaal voor haar gebakken hadden, dan kwamen ze met een boeketje bloemen op de proppen, en toen gaven ze nog een kleine sketch voor onze nationale feestdag ook! Geweldige kerels, écht! Ongelofelijk hoe die mensen zo voor ons zorgen, op gelijk welk vlak!
::
Onex de dirigent

::
De jarige op 4000m hoogte, luisterend naar Tanzaniaanse verjaardagsliedjes (en Happy Birthday of course)

::
De enorm lekkere taart!

::
Ann die de taart aansnijdt

::
Het feestvarken tussen de dragers

::
AMBIANCE!

::
De sketch die ze opvoerden ter ere van onze nationale feestdag

::
Het is nu iets na 10u ‘s morgens, en we zijn eindelijk vertrokken naar ons volgende kamp, Barafu. De allerlaatste stop voor de top… Kriebels!
::
Sterke kerels zenne

::
Onze twee (duidelijk ongeschoren) mannen...
© Ann Parmentier

::
Kilishoot: Mama

::
Kilishoot: Papa

::
Kilishoot: Sam

::
Kilishoot: Ik

::
Wij met ons vier

::
Pfff, amai mijn voeten… Dit is me nu toch wel een lastig traject hoor. Telkens een heuvel op, die langs de andere kant weer af, de volgende heuvel op, en dan die ook weer af… En dat gaat zo maar door! Ik heb soms echt het gevoel dat ik me ergens in Vlaanderen bevind, en niet op de Kilimanjaro, de hoogste berg van Afrika! ‘t Is pas tijdens de serieuze klimmen dat ik me een beetje van een bergbeklimmer voel; zoals die van gisteren, en die die ons nu te wachten staat… We zien Barafu al liggen in de verte, maar help, we zullen eerst nog goed moeten stijgen!
::
Het pad...

::
Franky en Onex
© Ann Parmentier

::
Papa, Sam en Franky

::
Papa tijdens de lunchpauze

::
Op weg naar Barafu

::
Mawenzi.. Een andere top van de Kilimanjaro, levensgevaarlijk om te beklimmen maar ongelofelijk mooi om te zien!

::
Barafu lijkt wel een of ander labyrinth! Na verschrikkelijk lang gezigzagd te hebben tussen vele rotspartijen en tenten zijn we eigenlijk aangekomen bij onze stekjes… Onze tenten staan gewoon tussen de rotsen! Hier is echt geen sprake van een kampplaats, de tenten staan hier gewoon geplaatst daar waar er eens geen rots staat! Gelukkig hebben onze dragers de onze uit de wind gezet, dat zou er nog aan ontbreken!
::
Ons (Sam en ik) tentje in Barafu

::
We zijn net gebrieft door Onex en Franky… Je zou voor minder nerveus worden, al die dingen waar we moeten op letten! Héél traag stappen, een vast ritme zoeken, genoeg rusten, héél veel drinken, zorgen dat je het niet koud krijgt, maar ook niet te warm, en ga zo maar door.
::
‘t Is nu 18u. Ik zou nu moeten slapen. We moeten om 23u terug opstaan om rond middernacht te vertrekken. Ik ben klaarwakker. Help!
::
Na een drietal uurtjes geslapen te hebben, ben ik een half uurtje geleden wakker geworden -om 22u20-, en na een blik geworpen te hebben op de stapel kleren die ik nog aan moest steken, ben ik toen al maar begonnen met mezelf aan te kleden… Ik heb nu aan: een gewone onderbroek, een eerste thermische onderbroek, een tweede thermische onderbroek, een wind- en waterdichte trekkingbroek, en daar komt straks nog een kawe-broek bij. Dan ook nog een beha, een eerste thermisch onderhemd, een tweede maar dunner thermisch onderhemd, een of ander speciaal T-shirt, een eerste fleece en dan nog een tweede fleece. Mijn jas doe ik straks wel aan, net zoals m’n buff-sjaaltje, mijn bivakmuts en daarboven nog eens mijn gewone muts. Aan mijn handen zitten nu enkel m’n liners, zijnde binnenhandschoenen; m’n dikke handschoenen doe ik daar straks nog wel over. Aangezien mijn schoenen niet echt te groot zijn, heb ik het maar op 2 paar kousen gehouden, dunne onderkousen en daarboven dikkere trekkingkousen. Bon, nu proberen te bewegen.
::
Nog al een geluk dat ik van mezelf zoveel op voorhand wakker geworden ben, ze zijn ons vergeten te wekken! De 2 papa’s hebben iedereen uit de tent geroepen. Tja, de zenuwen zitten bij iedereen hé :-)
::
De koekjes zijn opgegeten, de thee is gedronken, het water zit in de jas (ahja, in de rugzak zou het bevriezen…), de schoenen zitten aan de voeten, in de schoenen zitten verwarmende zolen, en de wandelstokken staan gereed. Nu gewoon die lange stroom van lichtjes volgen en… Here we go![omstreeks 00u25]
[Barafu – 4600]

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *