Dat begint hier al goed… Ik kon niet slechter geslapen hebben. Eerst en vooral glij ik constant naar beneden omdat de tent schuin opgesteld staat, en ten tweede heb ik buikpijn! Ik voelde al na het eten dat mijn maag weer moeilijk begon te doen… Dat heb ik nu eens altijd hé, wanneer ik vlees met een sausje eet. Kan echt niet goed tegen vettig eten. De ganse avond en nacht lang liet mijn maag van zich horen. Gebroebel, krampen, nog vanalles dat bij die zaken hoort… Op een zeker moment was ik zelfs zo misselijk dat ik dacht dat ik zou moeten kotsen… Natuurlijk had ik écht geen zin om in mijn pyjama naar buiten te gaan om over te geven… Gelukkig kon ik het binnenhouden! Heb dan wel een paar motiliums, immodiums, primperans en buscopans genomen… Erg gezond zal dat wel niet geweest zijn, maar ja zeg…
::
Haaa… Voel me al stukken beter! Ben dan toch uit de tent gekropen – na waarschijnlijk iedereen van het kamp wakker gemaakt te hebben door mijn gevecht met al die ritsen… – en naar de latrine gespurt… Bij het binnenkomen kwam me wel zo’n stinkende walm tegemoet, iemand voor mij moet zich al net zo lekker gevoeld hebben… *slik* Maar kon die zijn vracht nu niet ín dat gat lossen!? De weg terug was gelukkig iets aangenamer; koud, dat wel. ‘t Is nu ongeveer 5u ‘s morgens, en het vriest duidelijk (ben ik blij dat ik toch nog snel een fleece aangedaan heb!), maar god, wat een sterrenhemel!
::
Hehe, de rest heeft duidelijk ook al de verrassing in de latrine ontdekt… Bij het ontbijt ging het bijna over niets anders! Het andere onderwerp was het feit dat ik dan toch iedereen wakker gemaakt heb… Oeps!
::
Erg vlot gaat het niet, vandaag. Sam heeft migraine, en heeft daardoor al paar keer moeten overgeven… (Hij moet altijd braken wanneer hij hoofdpijn heeft.) Omdat Franky het niet vertrouwde (vreesde al voor hoogteziekte), zei hij dat hij wel even bij Sam en m’n ouders zou blijven. Onex zou nog achter komen, en ze zouden dan overleggen wat er nu met Sam zou gebeuren. Patrik, Ann, Nathalie, Eline, Tom en ik zijn dan doorgestapt, en nu zitten we te wachten op Franky… Hij had gezegd dat we even mochten verderstappen zonder gids, maar dan wel moesten wachten op de rest. Dus hier zitten we nu, reeds boven de wolken, in een landschap waar bijna geen bomen meer te zien zijn, en waar de zon verschrikkelijk hard brandt!
::
::
::
::
Na een kwartiertje wachten kwam Franky ons uiteindelijk tegemoet. Onex, mijn ouders en Sam zouden het iets rustiger aandoen en zouden ons deze middag wel vervoegen. Nu zitten we te lunchen tussen de rotsen, met om ons heen allemaal medeklimmers. Wel leuk dat je overal zo dezelfde mensen tegenkomt… Op de duur ken je mekaars nationaliteit, en begin je gewoon met iedereen te praten! :-)
::
© Ann Parmentier
::
::
Ze zijn er! Ik was net naar het toilet geweest en ik hoorde plots iemand mijn naam roepen. ‘t Was papa, hij had me uit de latrine zien komen. Gelukkig zag ik ook mama en Sam. We zijn nog voltallig! ‘t Zou echt jammer geweest zijn, indien Sam door die stomme migraine niet meer had kunnen verderdoen…
::
::
Shira, we zijn er! Na de lunch hebben we mijn ouders, Sam en Onex achtergelaten (wij zaten daar al zo lang, en zij waren pas aangekomen…), en zetten we onze tocht naar het volgende kamp verder. Het is echt gans anders dan gisteren, de begroeiing is enorm verschillend, ‘t is echt al koud (vooral wanneer je stilstaat), en stof, overal stof! De wind waait hier ook behoorlijk hard… In combinatie met al dat stof is dat wel niet echt aangenaam moet ik zeggen…
::
::
::
::
En opnieuw zitten we vroeg in bed… Na een toiletbezoek (Gelukkig zijn er naast het kamp enorm veel bomen… Ben die latrines al beu!), het avondmaal en de thee, zitten we weer in ons tentje… 19u30 ‘t is me toch een uur… Slaapwel!
[Shira – 3840m]