23 juli – zevende en laatste dag

Dit is werkelijk een dag om met een vloek te beginnen; alles zit onder het ijs… Mijn slaapzak hangt verdorie vastgevroren aan mijn tent! Het lijkt wel alsof het vannacht kouder is geweest dan onze ‘nacht’ in Barafu… Dat zal wel met de mist te maken hebben die hier in dit kamp hangt… Soit, heb honger!
::
Yiiiihaaaaaaaa, pannenkoeken!!! Lekkerrrrrr!!! :-))
::
Die dragers en gidsen van ons zijn echt schatten! Nu hebben ze The Kilimanjaro Song (een voorbeeld hiervan vind je hier) voor ons staan zingen omwille van ons succes (met 8 van de 9 boven), en ook wel een beetje ter afscheid… Sommigen onder hen zullen we nooit vergeten. We hebben alles aan hen te danken!
::

::

::

::
We zijn nu ongeveer anderhalf uur geleden in Camp Millennium vertrokken, en nu bevinden we ons in Camp Mweka, dat waar we gisteren normaal gezien naartoe zouden gestapt zijn. Tom, Sam, Nathalie en Eline zitten hier al een tijdje, en ik ben hier net toegekomen met de ouders… Toiletstops kunnen voor een serieuze achterstand zorgen.. ;-) Zeker als de koplopers letterlijk lopen…
::

::

::

::

© Ann Parmentier
::

© Ann Parmentier
::
Het uitzicht is hier weer ongelofelijk… Het lijkt alsof we op amper één week tijd verschillende werelddelen aangedaan hebben, omwille van de enorme verscheidenheid aan uitzichten. We zijn begonnen in het tropische regenwoud, dan moesten we door een iets minder boomrijk gebied, daarna door iets onherbergzaam toendra-achtig, vervolgens door een maanlandschap om van daar tot slot de ijselijke top te bereiken en dan zo weer in omgekeerde richting alle gebieden te doorkruisen… De klimaatzones van Kilimanjaro, alleen al daarom zou je het doen.
::

::
Hehe, lopen is fun! ‘t Gaat echt stukken rapper dan gewoon voorzichtig naar beneden stappen… Tom en Sam zijn ondertussen al uit het zicht verdwenen, Eline en ik lopen iedereen voorbij, en de rest, die zit wel ergens achter ons! :-) Echt ongelofelijk grappig hoe we ganse groepen klimmers voorbijsteken, en soms zelfs dragers! ‘t Is echt een race door het regenwoud; which is cool… ;-) Zonder stokken en kniebanden zou het wel onmogelijk zijn, al die ‘treden’ die we afspringen, de modder waar we vaak in uitglijden, … Zonder die extra steun had ik zeker al een triljoen keer op mijn gezicht gelegen!
::

::

::

::

::

::
We zijn beneden! Sam en Tom waren hier al een klein half uurtje, Eline en ik zijn hier een paar minuten, en Nathalie kwam daarnet ook van het pad gelopen. En nu, … nu zitten we hier met z’n allen van een heerlijke cola te genieten… :-) Op zo’n moment is het echt handig om een paar dollars op zak te hebben!
::
En we zijn compleet! De ouders zijn toegekomen, en de mannen grepen direct naar een lekkere Kilimanjaro… ;-) Nog even wachten op onze certificaten, en dan naar het hotel!
::

::

::

::

::

::

© Ann Parmentier
::

© Ann Parmentier
::

::

::
Met z’n allen in een Jeep… Meer dan doenbaar, behalve als een halve zot de Jeep bestuurt, en in zowat elke put van de baan rijdt aan een ongelofelijk hoge snelheid… Een real-life rollercoaster, ‘t is eens wat anders dan een berg beklimmen!
::

© Ann Parmentier
::
Afscheid, ‘t doet altijd beetje pijn…
::

::

::

::
Douche, eten, zwembad, ligzetels, muziek, boek, … platte rust! :-) Ons avontuur is voorbij…
::

© Ann Parmentier