17 juli – eerste dag

Na een zeer ongewenst wektelefoontje en een genoegdoend ontbijt, zitten we nu opnieuw in een shuttle. Deze keer is er echter niet zoveel plaats meer over… Wij zitten met ons groepje zowat in het midden, de twee jongens vooraan, dan zitten er rondom ons een aantal zwarten, en helemaal achteraan bevindt zich onze lading bagage… Ik ga er niet over uitweiden, want de lading zelf is al meer dan groot genoeg… (Om dan nog te zwijgen van al het gerief dat op het dak staat…!) Hopelijk hebben we dragers genoeg!
::

::

::

© Ann Parmentier
::
We zijn net aangekomen in Machame Gate… Zulk een hectische boel hier! Maar best dat de gate hier echt gesloten wordt… Wat een bende schreeuwlelijkerds erachter! De een verkoopt wandelstokken (van Leki nog wel, we hadden ze evengoed hier kunnen kopen ;-)), de andere kaarten (hmmm, might be useful), en nog anderen proberen zichzelf te verkopen als drager… En ook hier kunnen we weer foeteren op het algemene levensmoto hier… ‘pole pole’. Tja, we moeten ons registreren, en dat zorgt natuurlijk weer voor lange rijen.
::

::

::

::

::
Hop, en we zijn vertrokken!
::

© Ann Parmentier
::
Zo’n tochtje door het regenwoud is wel eens iets anders dan een wandeling in de Vlaamse Ardennen! Het is hier ongelofelijk groen, maar ook enorm vochtig! Het is nu nog droog, hopelijk blijft het zo voor de rest van de dag. Stel je voor dat het nu begint te regenen… Dan is alles nat… De kleren die we aanhebben, de slaapzakken, onze kledij in de valiezen (alles zit wel in plastieken zakken, maar je weet nooit…), etc. De kans zit er heel dik in, maar we blijven hopen van niet! Nu snel onze lunch (hardgekookt eitje (;-)), iets loempia-achtig, een pannenkoek, een cakeje, nog etwa en een of ander roze drankje… yummie!) opeten, tussen de bomen eens naar het toilet gaan, en dan doorstappen maar!
::

::

::

::

::
Het is wel even wennen, dat trage tempo… Maar als we ook maar durven van iets sneller te gaan, dan weerklinkt van alle kanten ‘POLE POLE!’ … Het heeft natuurlijk een reden, dat weten we allemaal goed genoeg; zij die snel naar boven gaan, maken geen kans op slagen, zij die traag gaan, daarentegen… En dát moeten we goed in het achterhoofd houden.
::

::
Bah, voor of achter die Zuid-Afrikaans groep lopen, het maakt niet uit waar, ze blijven verschrikkelijk irritant! Kunnen die mensen nu geen second hun kwebbel houden?! Laat de mensen toch eens genieten van de stilte, alsjeblief zeg…
::
Amai! Meer dan 1000 meter klimmen, het kruipt toch in de benen… We zijn zopas aangekomen in Machame, hebben onze tenten toegewezen gekregen (Vlakbij een latrine, joepie! Alhoewel…), en zitten nu versgebakken popcorn te eten met thee en chocomelk…
::

::

::
Haha, ‘t is hier een ongelofelijke knoeiboel geworden! Onze tenten staan hier allemaal op elkaar gepakt, en om de haverklap struikelt er iemand over een touw van een van de tenten… Hilarisch! Ik hoop alleen dat dit vannacht niet al te veel gaat voorkomen, heb geen zin om tig keer wakker te schrikken… Afgezien van dit kleine ongemak bevalt het kamperen me tot nu toe wel… Of neen, de toiletten… Die zijn pas vreselijk! Een houten kot, helemaal ondergeplast en ondergekakt… ‘t Is echt verschrikkelijk. Je moet gewoon opletten waar je stapt! En er is al niet veel plaats… Mikken is ook niet zo simpel, met zo’n klein gat onder je… Bijna niet te verwonderen dat zoveel mensen ernaast… je weet wel. Brrr! Een sterke maag is nodig!
::
Wat is het hier vroeg donker! ‘t Is nu ongeveer 18u30 plaatselijke tijd en het begint hier al te schemeren… Ons avondmaal was verbazingwekkend lekker! Iedereen weet wel dat ik snel tevreden ben met eten, maar echt, ben ervan verschoten! Lekkere gebakken patatjes met een soort rundsvlees, en een rode groentensaus. Binnen enkele ogenblikken zullen ze onze thee brengen, en zullen Onex en Franky ons briefen over morgen… En dan… ik weet het niet, slapen zeker?
::

::

© Ann Parmentier
::

::
Help zeg, het is nu 19u30, en ik ben net samen met Sam in de tent gekropen… We gaan slapen. Nu. Ik voel me net een klein kind! (Eigenlijk ben ik wel heel erg moe, en is slaap meer dan welgekomen, maar ik ben 17… Ik moet me toch een beetje als een jongvolwassene gedragen ;-)) Gelukkig heeft het niet geregend, wat héél uitzonderlijk is volgens Onex, dus is alles nog droog en onze slaapzak lekker warm… Slaapwel!
[Machame – 3000m]